Fabryka Samochodów Osobowych swoją działalność rozpoczynała na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Wiele prototypów nigdy jednak nie trafiło do masowej produkcji.
FSO Ogar LS, ze swoją nowoczesną stylistyką miał być z założenia autem sportowym. W jego budowie bazowano na Fiacie 125p. Futurystycznej wówczas bryle towarzyszyły chowane elektrycznie reflektory i duże wystające zderzaki. Nadwozie wykonano tu z żywicy epoksydowej i włókna szklanego, a obręcze kół ze stopu metali lekkich. FSO Ogar LS przeznaczony był dla czterech osób i mimo pozytywnych ocen do produkcji trafił konkurujący z nim Polonez. Jedyny prototyp tego trzydrzwiowego auta powstał w roku 1977. Dlaczego przegrał z Polonezem? Przede wszystkim nie istniało wówczas na rynku zapotrzebowanie na auto sportowe. Prototyp Ogara możemy oglądać dziś w Muzeum Motoryzacji w Warszawie, gdzie obecnie się znajduje.
Samochód ten miał zastąpić przestarzałego konstrukcyjnie Fiata 125p, który mocno odbiegał od standardów Zachodniej Europy. Miało więc być to nowoczesne rozwiązanie, jak na tamte czasy, dopasowane technologicznie i finansowo do potrzeb rynku. Projekt tego pięciodrzwiowego hatchbacku z przednim napędem był gotowy już w roku 1982. Jego oficjalna prezentacja odbyła się w 1986 roku na nieistniejącym już Stadionie X-lecia w Warszawie. Zagranicznym partnerem, który miał wspomóc produkcję Warsa, miał zostać FIAT, ale w roku 1988 doszło do zerwania wszelkich rozmów. Nowoczesna sylwetka, ergonomiczne wnętrze i dobre osiągi powodowały, że samochód zbierał same pozytywne recenzje. Pomimo tego, niestety przerwano prace nad projektem. Powód? Prozaiczny – brak wystarczających środków.
Ciekawym przykładem modelu od Fabryki Samochodów Osobowych jest Syrena Sport. Ten prototyp nigdy nie miał trafić do seryjnej produkcji, a jedynie pokazać spore możliwości fabryki – stylistyczne i techniczne, które przysłużyłyby się do modernizacji klasycznej Syreny. Zastosowano tu czterosuwowy dwucylindrowy silnik typu bokser. Osiągnął on 35 koni mechanicznych, pomimo prognozowanych 50. Podwozie oparte zostało na samonośnej płycie podłogowej, w miejsce ramy podłużnicowej, charakterystycznej dla klasycznej Syreny.
W wersji Sport zastosowano pierwszy w historii FSO system zmiany biegów w podłodze i hydrauliczny napęd sprzęgła, który sprawiał spore problemy podczas jazd próbnych. Jedyny prototyp FSO Syrena Sport miał kolor czerwony. Historia Syreny Sport jest niezwykle ciekawa. Jej prezentacja podczas pochodu pierwszomajowego nie spodobała się Władysławowi Gomułce, który miał uznać ją za zbyt kapitalistyczną. Auto zostało więc komisyjnie zniszczone.
Prototyp ten, z dwudrzwiowym nadwoziem, mógł pomieścić czterech pasażerów. Jego atutem był spory bagażnik, jak na auto tej klasy i stosunkowo dobra widoczność we wszystkich kierunkach. Powszechnie znaną wadą tego modelu były tylne resory piórowe, które wystawały poza obrys nadwozia. Podczas konstrukcji opierano się o model polskiego Fiata 125p – w stosunku do niego zwiększono szerokość ogumienia, zmniejszono koło kierownicy, a zastosowany silnik był mocniejszy. Prędkość maksymalna przekraczała tu 170 km/h.
Śmiała i niespotykana jak na tamte czasy stylistyka nadwozia i nowoczesne rozwiązania konstrukcyjne, zaskoczyły wówczas nawet specjalistów. Wiele inspiracji pochodziło z włoskiej stylistyki samochodów. Sportowy charakter samochodu podkreślały obręcze kół ze stopów lekkich i niskoprofilowe opony. Samochód ten miał sporo nowatorskich rozwiązań – pojedyncza wycieraczka czy stonowane wnętrze maszyny. Dlaczego więc nie trafił do produkcji? FSO skupiła się na udoskonalaniu Fiata 125p. Dzisiaj jedyny prototyp Fiata 125p Coupé znajduje się w Muzeum Motoryzacji w Warszawie.
